Natuurlijk willen we niet dat iemand huilt, zelfs niet je (geliefde?) kamerplanten. Tenzij, natuurlijk, uit blijdschap. Zoals in ons geval, dat van de huilende bloempot. Het is niet de pot die huilt, maar de plant die erin huist, wat betekent dat hij (eindelijk?) de portie water heeft gekregen die nodig is om te bloeien, te gedijen en in the middle of nowhere te staan en dat zijn (grote?) dorst is gelest.

Als de plant echter niet huilt van vreugde, dan zou je waarschijnlijk de waterbehoefte wat aan moeten passen. We willen niet dat de plant te veel of te weinig krijgt. Want anders zou het echt huilen worden.